ignacio sanchez mesias için ağıt

                     

IV. Artık Olmayan

Boğa bilmiyor seni, incir ağacı da,

Ne atlar, ne de evindeki karıncalar.

Çocuk da ikindi de bilmiyor seni,

Çünkü başladın artık yaşamamaya.

Taşın arkası bilmiyor seni,

İçinde çürüdüğün kara atlas da.

Sessiz anıların bile seni bilmiyor,

Çünkü başladın artık yaşamamaya.

Beyaz böceklerle gelecek sonbahar,

Sisli üzümler, kümelenmiş dağlarla,

Kimseler bakmayacak gözlerine senin,

Çünkü başladın artık yaşamamaya.

Çünkü başladın artık yaşamamaya

Bütün ölüleri gibi yeryüzünün,

Bütün o unutulmuş ölüler gibi

Durmaktasın cansız köpekler yığınında.

Kimse bilmiyor seni. Ama ben söylüyorum,

Yüzünü, olgunluğunu söylüyorum çağlara,

Ölüm tutkunu senin, ölümün seçmesini,

Hüznünü söylüyorum kahraman gülüşünün.

Uzun sürer doğması, eğer doğarsa,

Senin gibi kıyasıya yaşayan bir Endülüs'lü;

İnleyen kelimelerle söylüyorum inceliğini,

Anıyorum üzgün yeli zeytin ağaçlarında.

Federico Garcia Lorca

Çeviren: Ülkü Tamer