FENA.

SABAH DANSI

Natama 9'da.

ALLAH'I BEKLERKEN

......................................................

Ben hep zeki kızları sevdim Erkan

Bir şiirin içinden görünürlerdi bana

Kemiklerim kanardı müziklerinden

Babaları olurdu onların en çok

Mersin’de masaya dökerlerdi kirpiklerini

Aşktık aşk sanırdık bir bardak çayı

Susturup yalnızlıkların köpeklerini

.....................................................

izdiham 16

middle class blues / Hans Magnus Enzensberger

şikayet edemeyiz
işimizden atmıyorlar bizi.
aç kaldığımız yok.
karnımız doyuyor.
otlar büyüyor.
büyüyor milli gelir.
tırnak uzuyor.
uzuyor tarih
sokaklar boş.
sağlamca sonuçlandı pazarlık
canavar düdükleri ötmüyor.
n'olsa geçer hepsi.
ölüler vasiyetlerini yaptı.
yağmur seyreldi artık.
daha ilan edilmedi savaş.
acelesi de yok zaten.
otları yiyoruz.
milli geliri.
tırnak yiyoruz.
yiyoruz tarihi.
saklı gizli bir şeyimiz yok.
özlenecek bir şeyimiz yok.
söyleyecek bir şeyimiz yok.
bir şeyimiz.
saatler kuruldu.
faturalar ödendi.
hepimiz yıkandık.
son otobüs geçiyor.
boş
şikayet edemeyiz.
ne bekliyoruz peki?

Çeviri:Orta Halliler İçin Nihavend/İsmet Özel
Yeni Devir 1978

hançer

Geçen sonbahar gömmüştük hançerimizi

Kare taşlardan yapılmış bir avluya;

Hem değerli, hem keskin bir hançerdi.

Kabzası erimiştir şimdi, benziyordur

Sığırtmaçların yosun tutan saçlarına.

İskeletine kan yapışmıştır yer altında,

Solucanların, atmacaların kanı.

Avluyu örten kan taşlarına düşüp

Derinlere dağınık bir çizgi biçiminde

Uçmalarını gönderen atmacaların kanı.

Yollarındaki fenerleri yakmıştır deniz.

Hançer tek yenilgisini bizden almıştır,

Bakmaktadır oluğunun ülkesinden akşama,

Düşerken kanatlarına tutunan kuşlara.

Ve biz son yenilgimizi ondan almışızdır.

Bir dilencinin sesindeki gri sessizliği

Nedense ürkütüyor, dağcıların göğünü,

Denizleri sırtlarında birer panterle geçen

İp yürekli gemicilerin yüzünü ürkütüyor

Bir hançerin paslanırken çıkardığı gürültü.

Ülkü Tamer

DUDAĞINI KEMİRMEK

                       

Hakikat diye bir şey belki yok hayatta. Ama kelime o kadar güzel ki varmış gibi sanki hakikat diye bir şey arada bir tutunuyoruz bu kelimeye. Tutunuyoruz ve düzeliyoruz ve düzeltiyoruz ve sırtımızı bu kelimenin ya da hakikatin kendisine dayayıp şarj oluyoruz. Allah ile bir olup sıfırdan yaşamaya koyulurcasına bir şeyler oluyoruz. Daha güçlü yok oluyoruz böylelikle. Hakikatin ya da hakikat kelimesinin darmaduman ettiği hayallerimiz için itina ile mezarlık arıyoruz.

Hayallerin de gömüldüğü bir mezar!

Nerededir?

PAUL AUSTER'E YAZDIĞIMIZ "MEKTUP" KİTAP-LIK 177'DEDİR, İÇERDEDİR.

...........................................................................................

İnsan roman yazacaksa senin gibi yazmalı Paul. Hayatla edebiyatın arasında bir dünya kurmalı kendine. Tüm o boktan duygusal sızlanmaları hayata, hayatın tüm çekilmezliğini de edebiyata yedirmeli. Ciddi bir oyun oynamalı kendisiyle ve yazıyla…

..........................................

  

ESKİDEN OĞUL / ESKİDEN ŞAİR

NAKAVT

ELBET BİR YA VARDIR SENİ SEZİŞİMDE

17 yaşımdaydım. Gökyüzü de neredeyse aynı yaştaydı. Fazla bulutlar genç yağmur dost

Var mı dedim o var mı?

Düzeltemediğini daha da dağıtırsan nasıl

Ama nasıl rahatlıyorsun dedim o vardı

Çiçeklerden müzik yapabiliyordu o vardı

KİMSE AKLIN HASTALIĞINDAN SÖZ ETMEZKEN BEN

İmparator o gece 400000 askerin uykusuzluğuyla uyudu

Kalbi 400000 kere çarptı o uyudu

Ellerinin ağrısı hakiki sevgindir

Sızlayan parmakların nefretin ki sevgindir

Seni Sezar

Seni toprak ele verecek

RADAR

Ayakkabı tabircisi kitaplarımı zamklıyor

Yüzünde Cezayirli gemiciler yorgun denizler

Ben pis bir burjuva yüzümle orada

Öyle eksik gülümsüyorum ki o anlıyor

Gözlerine dalıyoruz fakat o bilmiyor

MİZANTROP

Bana “1948 yazına güzelleme” şiirinden söz ediyor

Sessiz bir masanın soğukluğu

Kolum alçıda

Oda sisli

Allah beni kendine saklıyor

AT AVRAT PASAJ

Ben “ben” dediğimde neyi kast ettiğimi tam olarak bile…

TİLKİ

Soley tui almas kront

Pur levias or zenç

Ğer hiyab ösk punt

Çer nef çer borz çer ıft

Nevinam udey şuv terçipiy

Ei kagnem ei işya şul ei

NAKAVT

Kendin olamazsın

Kendin ölemezsin

Rüyada Allah’ı göremezsin.

Süleyman Unutmaz

Çeviren: Süleyman Unutmaz

SOĞUKLAR

                                       

Benim böyle birden korkunç yazmalarım. Yazdıklarımdan korkmalarım.

 Benim 4 ve 7 ve 9 larım. Benim hır çıkaran sessizliklerim.

Benim bütün uykusuzluk resimlerim.

fıroydun büstü diye bir şey vardır

KADRO TÜRK SİNEMA

 

1. vesikalı yarim - ömer lütfi akad
2. umut - yılmaz güney
3. gelin-düğün-diyet - ömer lütfi akad
4. çöpçüler kralı- zeki ökten
5. sultan- kartal tibet
6. züğürt ağa- nesli çölgeçen
7. muhsin bey - yavuz turgul
8. aşk filmlerinin unutulmaz yönetmeni - yavuz turgul
9. uzak- nuri bilge ceylan
10. kader- zeki demirkubuz
11. bir zamanlar anadoluda- nuri bilge ceylan

12. selvi boylum al yazmalım- atıf yılmaz
13. kibar feyzo - atıf yılmaz
14. sevmek- ibrahim tatlıses
15. tatar ramazan - melih gülgen
16. hokkabaz- cem yılmaz
17. kosmos - reha erdem
18. çoğunluk -seren yüce

turgut uyar ve ben

sena

elim ayağım
epeydir kimin kime ne anlattığını bilmiyorum
adında hem ekmek hem gül geçen kimseyi görmedim
tanımıyorum
ben biraz yavaş
günde beş defa hiçbir şey yapmayan biri
ben biraz en üzgün baharatlara fena meyilli
mümkünse haşhaş
yoksa benzeri sözcüklerle de kırabilirim kalbimi
diyelim zencefil
diyelim hatmi

elim ayağım
başımdan geçenle aklımdan geçenin karıştığı bu masal
aşk her şeyi daha yavaş yapmaktır diye diye yürüdüğüm bir sokak
kalbinde tef ve delik
kalbinde dünya lekesi taşıyan bir çocuk resmi demişti
madem günde beş vakit kalkıp sana baktım
madem dünyanın bu kadar sabahını ben uyandım
ben uyudum bu kadar uykusunu
diledim dünyaya fena inanmış bir yüzüm olsun
kendimi seninle öldüreceğim dediğim feci bir kalbim
bir elim
bir ayağım
ağzıma doldurduğum rüzgarla üfleyeceğim sözlerim
diyelim fena
diyelim feci

elim ayağım
artık nereye ne götürdüğümü bilmediğim bu sapakta
sesini burada bırakıp giden şeylere baharat diyen o aktar dedi
tamam olmak küfür
tamam etmek hâşâ
bir ömür ağrıma gitse de dünyadan oluşmuş harfler
yarım dalgın ve kusurlu geldim ben buraya
günde beş defa hiçbir şey yapmamaktansa
kalıp sana baktım
kalıp sana bakmak oldu dünya
baharatları tek tek
zamanın bizi nasıl terlettiğini tane tane
dünyaya inanmış bir yüzü üzgün üzgün anlattım sana
dedim belki de bir yere üzgün üzgün bakmaktır dünya

dağlarına yedi
çarşılarına bir kez kar yağan doğu
durup beklemenin durup beklemekle devam ettiği günler
uyanınca da süren rüyalardan geldim ben buraya
diyelim fesleğen vardı
durup fesleğen çalıştım buralarda
diyelim fesleğen çalışmış kadar yoruldum ben dünyada
bil dedim
ilk kez ekmek ve gül geçecek yanımızdan
ilk kez ekmek ve gül geçecek adımızda
yalvarırım beni dünyaya bulaştırma

elim ayağım
ilkin ruhunu ve duvarını duayla koruyan bir evde karıştı aklım
karıştı kalbim
doğu dağlarını yedi diyen ninem
her baktığını görmesin diye su içirdi kız kardeşlerime
rüzgar yedirdi her bildiğini demesin diye
işte ona hep bir çukurdan baktım
hep yutkundum ninem ve dünya demeden önce
dağlarını yiyen doğunun adıyla bakışsız bu yüzü seçtim kendime
dedim belki de bir yutkunma yeriydi hayat
o avlu
o dam
o çocukluk
dedim belki de bir yutkunma yeriydi dünya

elim ayağım
yani kalbi yutkunmakla dolu kız kardeşlerim
bu nasıl mümkün
saçlarından başladılar konuşmaya
dedim değil mi ki simsiyah yaşımdayım
değil mi ki ekmeğimi yüzümün teri içinde yedim
ben de gitmeliyim artık o en fena bitkilere
çağırdığım haşhaş
gittiğim hatmi
olduğum zencefil
aslında hep bir odun sarsınlar onu içeyim dedim kendi kendime
duvarımızda dua
dualarda büyülü o nine

elim ayağım
taşıma düşman beğendirmekle geçirdiğim o günlerde
ben iyiyim de kalbim delik
ben iyiyim de burası doğu
ben iyiyim de çevrem kötü diye tarif edildiğim her yerde
bu farz dedim
bu farz
bu kesmediğim şeyleri uzatıyorum sanmanızdaki uzun kusur
bu kalbinizin kenarındaki yavaşlık
cümlelerimi yarım
beni duman eden her neyse onun adına
bu nasıl mümkün ki
önce gözlerimden başladım ben konuşmaya
akşamını gördüm dünyanın
merak kuşku ve bekleme yerlerini
hayatın beni tahtaya çıkardığı bir sabah
kırıldı dünya soğuktur diye yazdığım o kalem
o ayna

gördüm
nereye gitsem ben dik gölgem kamburdu bu dünyada

elim ayağım
sen gittin yağmurun sürdü sonra
denediğim taş çarşıları oldu dünyanın
sabır bitkileri
kırk uykusunu uyuduğum doğu
kırk yolunu yürüdüğüm sokak
hayat hep tuhaf bir yapışkanlıkla kaldı boynumda
dedim kırk sesle yıkansam da gitmez kalbimden sesin
ben dik gölgem kambur
bu leke başka





seyyidhan kömürcü

yaş:ombir

........

Daha sınırdan geçip uçurtmalaşmadan
Gemleri çürüten köpüklercileyin hafifleşmeden
Katılmadan yollarda ölmüş hacıların yeğni ruhlarına, önce 
Eski ülkeme bakardım ne çabuk eskirdi
O sincapsız sinbadsız toprak yoksa hep böyle miydi.
Ben geçerdim kaşık bala gömülüyor gibi ağır
Bir çocuğa bir rüya damlıyor gibi hafif
Hayır! anlatamadım.

........

Ahmet MURAT

"merhamet doğanın kanunlarıyla öpüştü nasılsa" soner karakuş

somonun dönüşü

Bodrum katından Hiralar devşiriyorum
Annemin Latince Yasin okuyuşundan
Bize ne olduysa böyle burada sevgilim 
Anlamadık bir somonun eve dönüşünü

Yine de şükür dedim bir yenilgimiz var elde

Kapılardan sığmayan eşya tedirginliğinde.

Duvara asılı tekliye sürülmüş gibi ölüm
Aç bir misafirdir kanserli evlerinde
Bekleyen ve tesbih çeken
Annemizin yanaklarından öpmek için

Bir ölüye ne giyse yakışır dedim
Bundan dolayı özür dilerim.

Soner Karakuş

arasında çokların

Erkeklerin ve kadınların arasında, arasında çokların, 
Çekip çıkaran biri var beni, gizemle ve kutsal bir şeylerle, 
Duyurmadan kimseye- ne babaya ne anneye, ne kocaya ne eşe, ne çocuğa ne de kardeşe, 
Yakın olduğumdan daha yakın hiç kimseye; 
Şaşırıyor herkes -ve fakat o hariç- tanıyan çıkınca beni nihayet.

Ey âşık, ey kusursuz eşit! 
Diyorum, çoktan keşfedebilmeliydin beni, bu mecalsiz üçkağıtlarımdan; 
Ve ben, yani yalnızca ben, bulduğumda seni, bulacağım tıpkı senin gibi.

walt whitman

"Sen beni anlıyor musun? Cevap ver namussuz! Her yazarın ömrü boyunca bir kere olsun karşılaşırsa kendisini mutlu hissedeceği o inanılmaz okuyucuyum ben! " Kara Kitap