Yeğenim Safvet,10 yaşında. Her şeyi erkenden anlamış, böyle bakmayı bile. 20 de olsa 30 da olsa böyle bakacak. Güzel disiplinli mutlu bir hayatı olacak. Japon. Benden ne köy olacak ne kasaba. Bazı fotoğraflara yazılar yazacağım, bazı çocukları özleyeceğim bazı hayallere süslü mezarlar inşa edeceğim.
Burada ne yapıyorum, bu resmin altında ne yapıyorum ve bu evde ne yapıyorum. Gece gündüz bir gecenin içinde ne yapıyorum Safvet? Safvet her şeyi açık etmez,ciğerinden kelimeler kusmaz,kusmasın da.
Bir şeyleri çok severken kendinden azaltıyor sun ya ve kalıyorsun ya bir fotoğrafın altında ve sonra bunu da yazıyorsun ya ben artık dolapta bir bardak olup uyusam diyorum.
Ben artık sevgiyi bir fotoğrafın altına eklemesem diyorum. Safvet ben seni çok seviyorum inan ki çok şaşırırsın.
Ama en fazla yeğenimsin işte. Ne yapabilirim ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder