sembolistler selâm vermiyorlar.

                         

"Arkadaşlar! Direktöre haber verin, ben artık şehir mektupçuluğundan istifa edeceğim; çünkü uğradığım şeylere tahammül edecek takatim kalmadı. Rumeli şimendiferlerinden 'aleyhimizde yazdın' diye bilet vermiyorlar. ... Karşı tramvaycılar beni görür görmez 'dolmuştur' levhasını asıyor. ... Evvelden veresi emniyet ederken şimdi Viktor Tring 'tring!' para diyor. Bakkal fitili almış, zimem defteri koltuğunda beni arıyor. ... Sucu, bulsa bir yudum boğacak. Ekmekçi tayını kesti. Sembolistler selâm vermiyorlar. ... Külhanbeyleri yolda rastgelince 'Adam aman zarım vay/Ne attımsa hepyek geldi bugün kırık zarım vay/Çok söyleme geçiyor gazeteye yazarım vay' diye mâni okuyorlar. Alınsam, marizleyecekler. ... Şehir mektubu yazacağım diye sürüm sürüm sürünüyorum; insaf edin, ben bu kadar şeye nasıl tahammül edeyim? ... Ben artık sabırdan yana sıfırı tükettim. ..."

[Ahmed Rasim, "Şehir Mektupları", s.453-6 /144. mektup]