mektup

I

işte yine günün belini kırıyor akşam
ve sen kırlara benzersin günün bu saati
çıkarmamışsan çiçekli elbiseni.

hatırla ve sıkı tut: 
korkardın küçükken
serçe parmağın uçacak diye elinden.
diğer çocuklara benzerdim bense
benzemesi gibi, bir çinlinin diğerine

II 

şaşkınım, şehir açmıyor beni 
ve namım yürümüyor burada 
çünkü tuhaf burada her şey; 
denizi sel basıyor hayret 
hayret şehir sığmıyor taksiye 
ve terör estiriyor rüzgar 
kaldırıyor dağın eteklerini bile. 

ve burada sensiz bahar 
hem yatalak hem öpmeden geçiyor 
bir jeton 
yanağıma getiriyor da yanağını 
kokunu rüzgara salsan 
bana getirmiyor. 

III 

yoksun ya 
güvercin avlıyor avluda kedi 
kızlar gülüşüyor bahçede 
gül üşüyor –gül üşür- 
yoksun ya, bezden anne 
yapıyor öksüz 
öpmek için kendisine.

ibrahim tenekeci