gizliliğiydi akşamüstleri bir gülün
hayatın solduğu anlar
nazı alınmıştır köpükler içindeki günün
her lahza biraz daha kapanarak öldüğümüzün
bir tufan yaratır sanmıştık inancımızı
beyhude havalarda içimizdeki inatla
doğrulur kan kanı hatırlatır aşkla
çizerken en geniş resimleriyle hayatı
sustuk savruk bir coşkunluğun ertesinde
hep sustuk dilsiz kesildi kayın ağacı
geldik kıvamına yer altı sularının
aktık usulca denize.
DERGÂH 100, Haziran 1998
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder