kır evinin verandasında bir rüzgargülüne rastladım

“ Her şey değişirken
yalnız biz aynı kaldık

küçücük üç beş kişi

geçmişle oyalandık

yollar bitmez gibiyken

düşlere ulaşılmaz

konuşmadan kaybetmeden

yaşanmadan anlanmaz

uzak, her şey çok uzak

tek sesin yakın bana

yok her şey bitmemiş

seni bana hatırlatan

taksinin camından

vuran rüzgârla ayıldık

yorgun, uykusuz

anıları aradık

Yoruyorsa artık seni

eskinin eğlencesi

değişen sen misin

sen misin?

Yorgun görünüyorsun biraz uzan istersen

sever gibi yapma artık daha henüz vakit varken

bir kaç yaralı ruh, birkaç bira şişesi

elimizde bunlar var mutlu olmaya yetmez ki

Yalanlarımız güzel, inanması zevkli

BİR ŞEY SEVMEYE DEĞERSE ÖLMEYE DE DEĞER Mİ?

birkaç uyku hapı birkaç kıskançlık krizi

elimizde bunlar var mutlu olmaya yetmez ki

Çalışmış kaybetmiş koşmuş yorulmuştuk

birbirimize içmeden dokunamaz olmuştuk

birkaç kalp ağrısı birkaç imdat çağrısı

elimizde bunlar var mutlu olmaya yetmez ki

Bazı yalanlar güzel

bazı gerçekler acıymış

bazı ölümler uzun

bütün hayatlar kısaymış

Kayıp bir bavul gibiyim hava alanında

ya da boş bir yüzme havuzu sonbaharda

çok mu ayıp hala mutluluk istemek?

neyse zaten hiç halim yok

Kır evinin verandasında

bir rüzgargülüne rastladım

insanmışçasına

konuşmaya başladım

dedim benim kadar yalnızsan

tek gecelik bir aşksan

omuzlarına abanan

bir anıdan kaçıyorsan

dibe vurduysan

ya da hala düşüyorsan

bir yaz günü

hiç bu kadar üşüdün mü

rüzgar gülü

hiç ölümü düşündün mü

hayalimdeki adsız kadın

sanki ağzımda tadın

eminim ki sen de

hep kendini aradın

evimin yolu beni unutmuş

otellerin soğukluğunda

tüm bu garip duygular

bir tür iç kanama

Artık çok üzmüyor beni
hiç bir sey hissetmiyorum hatta
bir kaç anı sadece onlar da
silinir nasılsa zamanla
bırakmıştım uzun zamandır
ama ihtiyacım var şu anda
bazen bir içki şişesi
yaşam destek ünitesi
bu kez gerçekten giderken
gerçekten terk ederken
sana kapıyı çekerken
uzun uzun bakıyorum son kez
soluk soluğa


Daha gerçek yalanların doğrularından

o yüzden boğuluyoruz bir bardak suda fırtınadan

zaman beni ben zamanı öldürüyorken

tuttum nefesimi atmaya seni beynimden

ama o zaman da kalbim boşa dönüyor

hep sana atan bir yürek nasıl inansın

bunca tesadüfler nasıl açıklansın

bana bunca zaman sonra bunu hissettiren,

öylesine bir rüzgar olamaz kalbime esen

DÜNLE BUGÜN ARASI SANKİ DAHA UZUN HAYATIMDAN

hiç kimseye mektup yok

ölmüş insanlar insansızlıktan

Suç yok suçlu yok

hayat böyle anladım.

aşk yok artık yok

ama zamanla alıştım

Senle ben hep böyle kalacağız

git gide eriyip yok olacağız

yavaş yavaş

sorma neden niçin,

her şey yalnızlıktan

bak

güzel bir gün ölmek için

düş yok gerçek yok

bak sonunda anladım

yaz yok kış yok

artık zamanı karıştırdım

Kırıklarını aldırdım kalbimin
Zırhımı çıkarttım astım portmantoya
Güzel vücutlar boş suratlar
Benimse yenmiş tırnaklarım
Titrek ellerim var

Evet dedi ben de seni aldattım
Bir kez de değil üstelik
Çünkü beni çok kanattın
Çok sevdiğim bir yalandın

Gönülçelen, gönülçelen
Aynı anda utanmadan

Hem kırıcı hem kırılgan
Yordun beni gönülçelen

Tüm kaybolanlar kaybolmuşlara  rastlarsa

zamanın birinde

tek bir damla gözyaşım göle düşerse

ellerimden kayıp gidince

bir uyansam uyansam uykumdan

bir damla gözyaşı var elimde bir damla ellerimde

sonunda görürüz belki

sen de ben de

uçsuz bucaksısız

bu yalnız şehirde

Sıkı bir yağmur yağsa şimdi

beni de oluklardan akıtsa

sonra denize karışsam

eğer o beni çağırırsa                  

Hiç var olmamış bir dünyayı gerçekmiş sanıp

Yürürüm ipte ağım yokken hem de kopkoyu içim
İnan çok çalıştım bu kalpsiz dünyayı sevebilmek için

Sardunyaları seyrettim bir çölden gelip

Geceler boyu ağladım şairleri sevip 

Güneşteyim eriyor balmumum

sapır sapır dökük kanatlarım

aksın bacaklarından oluk oluk 

milyonlarca doğmayacak çocuklarım

Son defaymış gibi 

Kaybederken kendimi

En ucuz şaraplarda

Sırılsıklam vücudunda 

bir yanım anlamsız ve tutarsız bir telaşta

bir yanım küllenmiş zoraki sevdada

bir bulut saklıyor sanki 
akacak yaşları uykusuz gözlerimden

bir vapur kalkışı 
bir başka zoraki firar verdiğim sözlerimden 

Bana hatırlat

Nasıl bir şeydi 

Bir şeye inanmak

Tutkuya tutunmak

İNSANLAR 

DÜNYA DÜŞMÜŞ ÜSTLERİNE

KIPIRDAYAMIYORLAR

İNSANLAR DENEMİYORLAR BİLE

Boş ver beni 

Mühim değilim 

Bu onun hikayesi 

Çok beyazdı,kir tutardı 

Ömrü kelebek kadardı 

Mektupları şişedeyken 

Birde bakmış deniz yokmuş 

Tek başına dans ederken 

Mutsuzluktan sarhoşmuş 

Daha on yediymiş 

Oyundan kalkmak isterken 

Kağıtlar dağıtılmış 

Bu hava boşluğunda 

Artık herşey satılıkmış 

Trafikte akmayan 

Hep onun şeridiyken 

Söylediği son şarkı 

"Elveda zalim dünya"ymış 

Bu çığlık çığlığa dalgalar
Ve hüzünlü güzel martılar
Rüzgara çarpıp, çarpıp gelip
Doluyorlar kalbime

Yalnızım uçurum kıyısında
Hayat ve ölüm arasında
Tüm hayatım akıp geçiyor
Ayaklarımın altında

Bir iskambil falında, 

Çıkmıştık birbirimize
O güzel kupa kızıydı
Sinek valesiydim bense

Gece yarısı o perşembe 

Rastladım köprü üstünde
Ağlama dedim, o ağladı
Trabzanlardan indiğinde

Saçların mı ıslak 

Yoksa ıslak mı yaşamak dedim
Senin için rüzgarda hep 

Yağmur mu var?

Gözlerin mi daldı 

Yoksa sıkıldın mı sorulardan?
Hiç geçmez mi gözlerinden 

Bu sonbahar?

Bir kar tanesi ol, kon dilimin ucuna
Bir kar tanesi ol, eri ağzımda

Sırılsıklamdı soyundu

Vücuduma dokundu
Biraz pürüzlü tenimde 

Yaşam hücrelerimi buldu

Mutluydum o uyudu 

Sarıldım sayıklarken
Tanımadığım o adları 

Yanımda çırılçıplak

Saçların mı ıslak yoksa ıslak mı yaşamak dedim
Senin için rüzgarda hep yağmur mu var
Gözlerin mi daldı yoksa sıkıldın mı sorulardan
Hiç geçmez mi gözlerinden bu sonbahar?

Bir kar tanesi ol  
Kon dilimin ucuna
Bir kar tanesi 
Erir ağzımda

Beni alnımdan vurdular

Pembe karanfilli kız

her gece vuruyorlar

pembe karanfilli kız

kurşun karanlıktaki sesiyle 
aralıyor geceyi

herşeyim orada kalıyor

herşeyim, orada 
sabah

uzun bir yelken direğinin

ucunda sallanıyor saatlerin, 
ateşin ve suyun sesi susuyor 

Beni alnımdan vurdular

pembe karanfilli kız

her gece vuruyorlar

pembe karanfilli kız

kurşun kemikteki sesiyle aralıyor 
geceyi

SANA YAZDIĞIM ŞARKILAR TAKILIYOR 
AŞILI DUT DALLARINA

özgürlük bir ağızdan aralıyor geceyi

ellerini duyuyorum kapalı gözlerimi 
ısıtan

HER ŞEYİM,

ELLERİNE KALIYOR

yavaşlıyor ama duramıyor dünya,

zaman kimseden değilken yana

gitmiş herkes evlerine bomboş

BOŞ VER Mİ DİYORSUN KANASIN.

batmadık ama su alıyoruz

hissetmeden basıp toprağa,

tuz basmadan yaralarıma

boşver mi diyorsun kanasın.

alt üst olmuş coğrafyadan

cebinde bozuk paralarınla;

kendi mezarına selam durup

boşver mi diyorsun kanasın. 

Her güzel şey bitermiş
Ask nedensiz sevmekmiş

Kulağımda gürültüler
Uyurken televizyon açık kalmış
Bir ülkenin bodrum katında 
Kirli bir savaş varmış

Sordum niye sattın diye yoksulluğunu? 

Dedi, elimdeki sadece oydu 

Niye sattın vücudunu? 

Daha mı kötü dedi, satmaktan ruhumu? 

Tek başıma bu vücutla fırlatıldım bu dünyaya 

Aşk da basit pişmanlık da, hayat hoyrat bu zamanda 

Şahin kuşa, kuzgun leşe, ben değil bu dünya fahişe 

Yaşamak alışmaktır

İşportada satılan kadın geceliklerine

Alışmak manavlara

Alışmak doçentlik tezlerine

Hep bu yeşilleri giy

Bu moru tak saçlarını topla da

Bunu sen de bilirsin

Alışmak yaşamaktır bakıp bakıp kendine

Yaşamak bir gün uyanmaktır

Birgün birdenbire yalnız kalmaktır

YAŞAMAK ALIŞMALARDAN SONRA

ALIŞTIĞIN HER ŞEYLE SAVAŞMAKTIR 

Karanlıktan ıslanan çiçekleri 

Koyacaklar eski bir kitabın arasına 

Her çiçek toplayışta seni anacaklar 

Gözüpek bir çocuk gibi 

Çıktın diye güzlerin karşısına 

Bir çiçek yılı sonra  

Bir saksıda bekleşen sardunyaya  

Karışacak su mavisi gözlerin  

Bir çiçek yılı sonra  

Kim bilir hangi rüzgarda  

Bin umut yılı sonra  

Kim bilir hangi sularda  

Bir çiçek yılı sonra  

Kim bilir hangi denizde 

Bin umut yılı sonra  

Kim bilir hangi göktesin 

Yağmalanmış kentleri sen bilirsin 

Anıt dikerler ölülerin anısına  

Seni toprağında unutacaklar  

Seni kitaplarda anacaklar 

Yazdan kalma bir günden
Ya da Çölde Çay filminden
Bir sahne var aklımda
Oyuncular sanki biziz
Mutsuzuz ikimiziz
Kimi aşklar hiç bitmezmiş
Bizimkisi bitenlerden
Sevmeye yeteneksiziz


İki yabancı iki yabancı
Birlikte ama yalnız
İki yabancıyız


Hani o güneşin batışı
Bizi tanrıya inandırışı
Şu an o akşam aklımda
Ama çok zaman önceydi
Yaralarımız ağır değildi
Yine de bağışladım ben hep seni
Hem seni hem de kendimi
O kadar yoktun ki

Yazdan kalma bir günden
Ya da Çölde Çay filminden
Benim de sahneler aklımda
Seninkilerden farklı ama
Artık kendini kandırma
Yoktur üstüne senin 
Güzeli çirkin yapmakta
Suçuysa dünyaya atmakta
Neyin bildin ki değerini
Benimkini bileceksin
Bunu da tabi mahvedeceksin

Saat 03:00 olmuş,resimler buruşmuş
Karlar erirken saçlarımda
Sen hep güzelsin,benimse içtiğim
Her bir damla yaralarıma vurmuş.

Koşma yorulduysan,anaforda boğulduysan
Sen de korkuyorsan yalnızlıktan
Bilme istemiyorsan,bir an bile gülmüyorsan
Sen de sıkıldıysan yalanlarımızdan

söktüm attım kalbimi
boğulsun dalgada
sonumu bekliyorum
sardunyalar arasında


Bir kalp atışında
O yaz sıcağında
Bir damla gözyaşımla
Bitmiş haziran

Dün insanlara baktım

kendi kirli camımdan

terk edilmişlerdi çoktan

yaradan tarafından

Teoman