YÜZ YÜZE

Birazdan küllenir kâğıda döktüğüm harfler

Yüzümü dil tutar, bağırırım:

I.

Bir yanlışlık gibiyim kendimin kıyısında

Rüzgârını öperken beni geçen zamanın

İmzamı vurduğum yerdeyim, vurulduğum

Nerede gecikmişse saati saran salgın

Nerde bir insanı mühürlediysem kendime

Biraz “İspanyol” demenin dağınıklığıyladır

Ve “Akdeniz” bu yüzden kemiğimi ısıtır, şiirde bile

Tüfeğim göz kırparken bağrımdaki orduya

“İstanbul” yüzümden çizilir yanık atlaslara

II.

Kör kahve, incelen su, sarı tütün

Dünyanın halleridir

Yaşamak tavına almazsa coşkunluğumu

Nereye varsam beni yüzüm karşılar

Orada yıkıksarnıç… muhacir

Belimde isli fener

Av kurar, tuz tutar

Dadanmaması için o kuzgun bakışları

Islıktan geçilmeyen şehvet bahçelerinin

Şiir Ülkesi - Eylül 2005