demangeaıson - iki kanat

Hayatsız kalmıştım. Birden Dürin Chopin’in yedi numaralı valsiyle balkonda belirdi. Cildi çürüyen İstanbul’un üstünden korkulu göz Sonbahar üstüne çöktü. Süsünden öldü şehir hüznünden oldu. Bir de o gün Şevki bey biraz çekil kardeşim demesin mi Chopin’e ravii meçhul ama inanmak serbest ben kimseye yetim olduğumu söylemedim üstelik vesayet altında falan değilim. sadece hayatsız kalmıştım. Büyüyünce geçti.

                                      İKİ KANAT
                                         

Bizim ahşap evimizin kapısı Kastamonu’da
iki kanatlıydı. Biri
hep kapalı dururdu kanatların
ardında demir dayak.
Gece olur
Karanlığın haşyetinden kapanırdı tek kanat.
Boyasızdı tahta kapı
bu yanıyla güvenirdim ona.
Yıl elli üç. Üçteyim. Dövüşmek üzereyken bir yaşıtımla
Malenkof! diye bağırmışım, öfkeden patlayarak.
zavallı arkadaşım
Hiçbir şey anlaşılmayan bu telaffuz karşısında
Şaşırıp kaçtı bağıra ağlaya.

Sonra kızlar geldi
bir kanadı açılmayan
boyasız kapının önündeki betonda
rond yaptılar ve raspa oynadılar:
Raspa raspa ras
Kore’ye mektup yas.

                             İSMET ÖZEL