BİR CLINT EASTWOOD ŞİİRİ

Bir Clint Eastwood şiiri yazmalıyım
72 model bi şiir Michigan gölüne süzülürken
Daha fazlası için daha güzeli için
Hedefi göğünden vuran yaşlı bir ses gibi
İnmeliyim küçük şairlerin suratına
Tüm filmlerinin dış sesi olmalıyım

Allah’ım

Sen ve ben varız bu odada

Ve o adam kin gibi ağırlaşan gecede

Sanki elleri bütün rüzgârlardan kurumuş

Çöllerden ıskartaya sonsuzluklar toplamış

Gene kimin yerine üşüyen ayaklardan

Ateşe verilmiş rüyalar gibi

Türkçesi olmayan uykular bulmalıyım

Güneşi boşa çıkmış ilkgençlik ayinleri

Çınlatırken kulağını tüm devrik bekârların

Duvarların kanından sana aksın ayetler

Sen münzevi göz rengi bize tepeden bakan

Sen orda gerçeğin yalana ram olduğu son perde

İnmelisin tarihin tökezleyen atından

Kemiğimden yükselen kemanlarla bir olup

Birkaç hırçın melekle omzuna konmalıyım

Eski kâğıtlar işte mistik tuhaf ve mosmor

Ne sabahın sisini giyinecek bir barbar

Ne kravat iğnesi ruhunu açık eden

Ne var ki arkasında yaşadığın hayatın

Sanki beni muhatap kılıp hüzünle gülümsüyor

Şimdi tam da şuramda ihmalkârlığıma pas

Şimdi seni kim anlar bu şiiri yazmasam

İkimizi anlatan bir ıslık çalmalıyım

Dünyaya bıraktığın altı el silah sesi

Hayatın çeperinde buz tutmuş Amerika

Sen ki filmlerinde erdem erkek tanrılı

Huzur içinde uyu bütün uykularını

Bolca küfür kilise seni keşişler tanır

Çarmıhı gövdemizde ihtiyar İsa gibi

Cennetinin ufkunda sen ve Gran Torino

Ölümümü hak edip orda bulunmalıyım