Ben iyiyim
Odadan odaya yaşıyorum burada
Bahar falan geliyor dışarıdaki otlara
Birden hafifliyor havalar pencereden dolunca
Gözlerini kısmış bir yalnızlıkta köpüren çaylar
Adımın terkisinde dul kalmış aşklar
İyiyim, bi şeyim yok
Öyle büyük kelimelere de ihtiyaç duymuyorum
Gülümsüyorum halime herkes uyuyunca
Topuğu çıkmış bir kadının elinden tutuyorum düşlerimde
Birbirimizi anlamaya yetiyor bu
Hem kimse bir şey getirmeyecek bana
Bendeki neyse onu yaşayacağız onunla da
Böyle iyiyim, bi şeyim yok
Kalbim çok hızlı çarpıyor sevgilim
Bakışlarım titrese de sana bakınca
Harfsiz bir ayna sanki ben beyaz yüzün
Gecikmiş bir sadelik ikimiz arasında
Bunu da seviyorum kıssadan hisse gibi
Durmadan bir yürüyüşü koyuyorum ortaya
Çok hızlı yutuyorum merdivenleri
İyiyim, incinecek kadar…
Kimseye verilmiş bir sözüm yok
Kimseyi beklemiyorum
Cumartesi ikindilerine benziyor hayatım
Bazen gökyüzü damlıyor kâğıtlarıma
Bazen kan bağıyla bağlanıyorum kaderime
İyiyim, hiç bi şeyim yok
ELİZ EDEBİYAT - Mayıs 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder