Alnındaki ter, bir vatanın
döktüğü terken,
Nabzındaki kan belki de bir
nesle yeterken,
En sonra, şu torba kemik sen misin? anlat!
Biz dipdiri verdik seni bir
devlete Tal'at!
Takriben adamlık sana yetmezdi, tamamdın,
Sen kitle adam, millet adam,
bayrak adamdın.
En sevdiğin insan senin,
çıplak olandı;
Şanlar, senin ölçünle
palavraydı, yalandı.
İnsanların insanlara
verdikleri şanlar,
Göğsünde kalır, kalbine
girmezdi nişanlar.
Asla derileşmezdi vezir esvabı
sende,
Sen zorla büyüktün, ne kadar
istemesen de..
En sonra eğildinse de kurşunla
eğildin,
Altınlar akarken de züğürt
ölmeyi bildin.
Neymiş sana heykel? Ne
demekmiş sana türbe?
Arkanda kalan tertemiz ismin
yetişir be!
Mithat Cemal
Kuntay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder