güzel'e

Dün gece senin küçücük elinle yalnız yattık

Yalnız, senin küçücük elinle yalnızlık

Kandilli ilkokulu kadar kalabalık...

Zilleri çaldığında düşlerinin

Sınıfların kapıları ardına kadar açık,

Gökyüzünün, denizin, toprağın ve hayalle emeğin

Haklı sınıfları...

Belki de baskın korkusuyla vefasız, akıntıya atılan

Kitaplar var ya, onlardan

Öğrenmiş Marx'ı gümüş balıkları

Ve belki de onun için o kadar,

O kadar aydınlık ortalık...

Sen ki çiçekleri toplamayan Güzelim,

Çiçekleri sulayan çocuk

Ve ben ki buruk ve kavruk

Bir ihtiyar adamım artık,

Öyle güzeldim ki senle, çiçeklerden çok...

Ve anladım, anladım ki bi daha:

DÜŞÜNDE BİLE GÖREMEZ İŞLER

DÜŞLERİN GÖRDÜĞÜ İŞLERİ

Can Yücel