kız kulesi beyaz iken

kız kulesi beyaz iken
ümitgilde biz ikimiz
kurabiye yiyor idik
sütlü çayın yanında
sahili çitiliyordu
sürü sürü yunuslar
kumrulardı homur homur
manastırın camında

kız kulesi beyaz iken
ne ayıptı söylemesi
ümitgilde ikimizdik
birbirine tutulan
çorabımız yamalıydı
kopçalıydı yakamız
kimseden kopya almadık
bahanelerimiz talan.

kız kulesi beyaz iken
hemşehriler seslenince
terbiyemiz yettiğince
baktığımız taraf başka
kol ağızları kolalı
ağırdı çok bilet parası
azımsayıp yanaşmadık
bir pişirimlik aşka.

kız kulesi beyaz iken
saf ipek kaşındırırmış
mangal kangal kafiyesi
yıpratılmışlığa namzet
yıpran berrak derlerse uç
uçma bulandıysa hava
yatır dizine yârini
sihirlice bir söz söylet.

kız kulesi beyaz iken
sözün sihri bize yârdı
ümitgillerin köpeği
sınıf ayrımı yapardı
kokartlıydı ikindimiz
japone kolluydu bayram
sezdirmez müddeiumumi
filan sokağa sapardı.

kız kulesi beyaz iken
nazar değdi çarşılara
arnavutlar hava bastı
hamal sandıkları kürtler
lokantada martı çıktı
tezgahları kül kapladı
yalayıp zıpır avuçlarını
taban yağladı züğürtler.

kız kulesi beyaz iken
ölmek fikri minnacıktı
döviz yedi kilo aldı intihar
gecelik faizle boy attı
güpegündüz sarkıntılık
hanım kudurdu bey azdı
vücuttaki mahrem kılı
eflatun pembe boyattı.

kız kulesi beyaz iken
yaşamak evlat acısı
kaça çıkar diye sorduk
iş çıkardı başımıza
çirkin ördek palaz iken
keşişleme poyraz iken
ümitgillere gece yatısı
ağu dendi aşımıza.

ismet özel