Yaşlanınca (70) karizmatik olmuşsun Denzel kardeşim. Equalizer (Adalet) üçlemesi gayet iyiydi, benim gibi aksiyon sevmeyenler için bile. Oyunculuk yeteneğini sergileyebileceğin derinlikli bir kaç film çek artık perde kapanmadan. Vurmasız kırmasız olsun
Mesela Çitler gibi, Hurricane gibi...
“bugün ben bunları hatırlıyorum
yağmurun deldiği üç parça şiir
üç dilim portakal gibi ağzımda
tutuyorum fakat Adem bu nedir?”
Eski Arkadaşım Adem
Süleyman Çobanoğlu
..........
TEKNİK OLARAK HÜZÜNLÜSÜN
Köprüden denize baktığında suyu öpen yok suda gezinen ya da suda oynaşan hımm evet ışıkları da yorgun görüyorsun. Da yorgun görünüyorsun. İstanbul kelimesi de bir yerlerde okutuyor kendini. Şehre dua ede ede döneceksin gece olunca. Her şey gece başladı ve gece sona erecek diyeceksin. Büyük binalardan ve üst geçitlerden nefret edeceksin.
Hiçbir şey anlatmak istemeyeceksin. Ama hiçbir şey anlatmak istemeyişini anlatmak isteyeceksin. Yanında oturan adam “elinizdeki dergiye baka bilir miyim?” diyecek. Dergiyi uzatırken “kapaktaki benim şiirim” diyeceksin ve bunu o adamın adına hissedeceksin. Teknik olarak hüzünlüsün ve kalbinden nefret edeceksin.
Üşürken senin üşütenin otoyol olduğunu düşünür gibi olduğunda bunu düşünmenin tehlikeli olduğunu anlayacaksın. “Soyut üşümeleri bir yana bırak” diyen ses meşgul edecek seni. Bekledikçe kafana üşüşenler olacak, mesela Çorlulu Ali Paşa Medresesi’nde bir gece… Ve dönüp dönüp intikam alan hatıra sayılmayan hatırlamalardan nefret edeceksin.
Allah’ın varlığı ve şeytanın varlığı arasına gerdiğin ya da gerilen ipte yaptığın yürüyüşün sonunda cennete mi cehenneme mi düşeceğini bilmeyişinden nefret edeceksin.
Gece cam kenarında akıp gidecek “susuz ve acıydı öyle bıraktım” dizesi eşliğinde. “Safsın” kelimesi bu kez daha büyük ve karanlık harflerle okutacak kendini. Saflığından nefret edeceksin.
Gözlerine bakacaksın. Sonra kendi gözlerine bakacaksın. Sokağa bakacaksın. Masaya ve şehri emen karanlık gökyüzüne… Kahkahanı anlayacaksın. İçini kanırtanın ne olduğunu kavradığında hafızandan nefret edeceksin.
“Bunları neden ve kime yazıyorsun?” diyecek harfleri gırtlağına tıkmaya çalışan bir ses. Yolları sana çıkmayan bir dünyada yazıyı pusula belleyen aklın sana ihanet edecek. “Deli edersin sen bizi mutfaklarla çamaşırlarla” ve “ Sonra benim sezen aksu bileklerim de incelir” gibi şeyler seni mahvedecek. Deli etseydin sen bizi mutfaklarla çamaşırlarla’ya dönüşecek o dize. Çok uzak zamanlara tutulmuş projeksiyon gibi baktığında şimdiden uzağa, yıllar seni o an, anında, şiddetle yaşlandıracak. “Yazdığımız şiirler kaderimize dâhil mi?” diyeceksin.
Yaşıyor gibi yaşayacak, hissediyor gibi hissedecek, düşünüyor gibi düşünecek ve yalnız kalmış gibi yalnız kalacaksın.
Seni kendine getiren ayetler ve nefsi yücelten şiirler arasında bir yerde yüzyıllık uykulara giderken gökyüzünün karanlığını üstüne çekmiş gibi uzanacaksın yatağına. Ancak sonsuzluğun terazisinde tartılacak bir hayalin hayatını kuramayışını düşüneceksin. O an Allah’tan ve senden başka hiç bir şey yokmuş gibi gelecek var olan…
Rüyadan çıkış yolları olarak gördüğün hayatla, hayattan çıkış yolları olarak gördüğün rüyalarla sarmalandığında seni kendini öldürüşünden tanıyacaklar.
Kendini, kendini öldürüşünden tanıyacaksın.
Bu yazıyı boğmaya çalışan bir çift eldiven midir sevilmemek?
Zamanla her şey bir hikâyeye mi dönüşür ya da hiçbir hikâye hayata dönüşmez mi?
Geciktikçe tadı kaçan bir ölüm
Felç olmuş sözcükler
Tramvaylar
Otobüs biletleri, hiç alınmamış
1 mesaj alındı
Kıpkırmızı sular
Sen bana yeni yılsın her dakika
Her dakika bir yaşıma daha giriyorum
Sen benim üstüne titrediğim güzel ve yeni
Saatim kadar saadetimin gözbebeği zamansın
Ben bin parçaya bölündüm her parçasında
Her parçasındayım kırkayak sesli boğuk arkadaşlığın
Çalkantısız Üniversitenin yalnızlığın ve ağlamanın
Erkek ağlar mı diyeceksin
Hayberin kapısı ağlar mı erkek ağlar mı
Ben yel gibi erkekler ağlar diyorum
Bir dakika ağlar yılbaşı dakikasında
Daha gözlerimin gerçek yaşları belirmeden
Ağlamak diye bir şey yoktur diye bir şey
Yüzme bilmeyen bir uyurgezer yüzer ya
Çürük ve havada asılı tahtalar üstünde
Hafif kedi ayaklarıyla yürür gerçekten yürür ya
Sen benim ağlamamı erkeklığıme
Uyanan ölmeyen yenilenen
Azgın kışlar içinde keskin baharlar bulan
Seni bulan yeniden bulan tekrar tekrar bulan erkekliğime say
Bütün bir yıl bütün bir yaşama boyu
Gizli heybelere binbir gece eşyası doldurduğuma say
Ben otomobilleri böylesine yankısız sağır komam
Öyle bir isyan şiiri var ki ben onu yakalayacağım
Bu yunan şehrinin düzenini öper ve yalvarırım
Şehrin ölümünü yanlış anlama
Gözleri kör oldu doğrudur ama o kadar
Ve şehrin gözlerini geri verme dakikalarıdır bu yılgın çanlar
Senin odan günışığı en güzel müzik bana
Farklılıklar odası
Giden tren buharları içinde örümcek ağı
Sen güzel örümcek ağı yaşamakla yaşamamak
Doğduğumuz şüpheyle öldüğümüz şüphe arasına gerilmiş
Garip bulut farklı müzik güzel örümcek ağı
Ben bir yabancı buğunun kokusunu alıyorum
Bu kokuyu alıyorsam onulmaz kıskançlık yaramdandır
Benim garipliğime bakma benim kıskançlığıma bakma benim
İncilerin ilk gerçek ve yeni yorumunu bulur gibi oluyorum
Bu inciler denizlerin en karanlık noktalarında bile yoktur
Benim ak ve kara kayalar içinde bulduğum inciler
Bu inciler sen olmasan bende bile yoktur
Oldukları yerde bile
Sezai Karakoç
