karıma mektup

 

11-11-1933
Bursa
Hapishanesi

Bir tanem!
Son mektubunda:
'Başım sızlıyor 

                    yüreğim sersem! ' 

                                         diyorsun.
'Seni asarlarsa 

                  seni kaybedersem;
                                      diyorsun;
                                              'yaşıyamam! '

Yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda; 

yaşarsın kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
                       yirminci asırlılarda
                                          ölüm acısı.

Ölüm
bir ipte sallanan bir ölü.
Bu ölüme bir türlü
                        razı olmuyor gönlüm.

Fakat
emin ol ki sevgilim;
zavallı bir çingenenin
                   kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli
geçirecekse eğer
    ipi boğazıma,
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
                                           boşuna bakacaklar
                                                          Nazıma!

Ben,
alaca karanlığında son sabahımın
dostlarımı ve seni göreceğim,
ve yalnız
yarı kalmış bir şarkının acısını
toprağa götüreceğim...

Karım benim!
İyi yürekli
altın renkli,
gözleri baldan tatlı arım benim:
ne diye yazdım sana
                          istendiğini idamımın,
daha dava ilk adımında
ve bir şalgam gibi koparmıyorlar
                                     kellesini adamın.

Haydi bunlara boş ver.
Bunlar uzak bir ihtimal.
Paran varsa eğer
bana fanile bir don al,
tuttu bacağımın siyatik ağrısı,
Ve unutma ki
daima iyi şeyler düşünmeli
                        bir mahpusun karısı.

nazım hikmet