şakkul-arz

Bin desi derinlikte delik bir kalp
Uzanır ağız
Siyasal bir avuç hava ister

Benimle fazla yakınlık kurdun
Çiçeğim
Köklerim ateş saplarım zehir
Yağmur ateş saplarım zehir
Yağmur sularıyla izler edinmiş tenin
Benimle çok hayal kurdun artık yaklaş
İpil ipil miyop bakışın bir kanakışı
Bu su sarnıcından başla
Sana verildi emanetim ateşim zehrim
Benimle çok put kır çiçeğim

Edisyonkritik
Bir ses
Bin desi derinlik yer dolması ağırlık
Havagazından uzanır ağzın
Siyasal bir ton özgürlük ister

Arz gittikçe benim ve onun
Karşılıklı
Bileyli
Havada
Palalarımız
Hamlesi yaman ilkin bir defne dalı
Detant
Hadi oradan-ardından
Sam füzeleri

Hilesi hayatı olmuş gördüm ki
Anam babam kemirilmiş
Çorbama kireç ekilmiş

Hamlem zarif
Vuruşum hayat
Hilem tay
Kaçıp dönüşüm şiir

Arz gitgide benim
Muharremde temeli atılır güveyliğimin

Cahit Zarifoğlu

/dünyadan gitti bir akçesi bulunmadı böyle tecrit üzre gitti/

                               

Ki ne ne zaman bulandı sularda:çoğalan
Yıkan yüzler azgın yüzler

Seni ehli kaplan bir adın kırbaç bir adın kaplan
Nam vermek için doğruldun
Alnından öpsünler için bir vuruşta yıkıldın

Suyu biz böyle geçeriz
Bizi afet sanırlar

cahit zarifoğlu

çok büyük şarkısın

 

mehmet akif ersoy

 

CENNETLİK

 

Çocukların Türkçesinde bir yer buldum

Annemin duasına yakalandım

Albatrosun kanatlarını kıstım

Başım erdi göğe...

ayrıldığımızda ikimiz

                                               

Mahzun, yarı kırık yüreklerimiz
Yıllarca uzak kalmak üzere
O gün, ayrıldığımızda ikimiz
Sessiz ve gözyaşları içinde;
Solduğunda, soğuduğunda yanağın
Öpücüklerin buz tuttuğunda
Çoktan çalmıştı saati acıların,
Kader ağını örmüştü orda.

Sabahın o serin, ürperten çiyi
Alnımda donuvermişti,
O çiyler belki bu hüzünlerimin
Gözyaşlarımın işaretiydi.
Ettiğin yeminler bir bir bozuldu
Gölge düştü güvenilirliğine;
Paylaştığım yalnızca acı oldu
Senin adını işittiğimde.

Adını andıkları zaman yanımda
Kara haberdir benim için,
Bir ürperti dolanır bedenimde
Niçin bu denli sevdim, niçin?
Senden söz edip duran insanlar
Tanıştığımızı bile bilmiyor
Yürek kırgın kalacak nice yıllar
Öyle derinden, anlatması zor.

Gizlice buluşmuştuk seninle…
Sessiz, hüzünlenirim şimdi
Çünkü ruhun aldattı ruhumu
Yüreğin unuttu yüreğimi.
Eğer bir gün, uzun yıllardan sonra
Karşılaşırsak ikimiz yine
Nasıl bakabilirim, nasıl sana?
Sessizce ve gözyaşları içinde

Lord Byron

YARIM KALAN ŞİİRLER

                           

1

Zamanın geçişini hissetmek için

Geceleri bahçeye çıkıyorum

Çift kişilik bir hayat benimki

Olmayan sevgilimle yaşlanıyorum

Uykusu geliyor ömrümün

.....

turgenyev büyük yazardı. kimseye de yaranamadı hayatı boyunca. bugün 140. ölüm yıldönümü. Bozkırda Bir Kral Lear diyeyim siz anlayın. (1818-1883)

 

ANNESİZLİK

“Annemle karanlık geceler bazı çıkardık.

Boşlukta denizler gibi yokluk ve karanlık

Sessiz uzatır tâ ebediyyetlere kollar…

Gûyâ o zaman, bildiğimiz yerdeki yollar

Birden silinir, korkulu bir hisle adımlar

Tenhâ gecenin vehm-i muhâlâtını dinler…

Yüksekte semâ haşr-ı kevâkible dağılmış,

Yoktur o sükûtunda ne rü’yâ, ne nevâziş;

Bir sâ’ir-i mechûl-i leyâlî gibi rüzgâr

Hep sisli temâsıyla yanan hislere çarpar.”

Sensiz 

Ahmet HÂŞİM

Bütün çocuklar karanlığa doğru mu büyürler acaba? Anneden uzaklaştıkça ruhlarını saran ilk yabancılaşma yıllarca sürer de hayat hep mi arayışa döner? Hissettiğimiz ilk sıcaklığın ardından o sıcaklığın bir benzeri için çalmadık kapı bırakmayız. Arkadaş, sevgili, sanat v.s. hep anneden sürgün olmanın açtığı boşluğu doldurma çabalarıdır. Olmadı kendine dönersin, kendinde anneden kalanlara dönersin. Güzel bir şeye her yönelişimizde ondan kalan bir öz belki bize destek olur. 

.......