köpeklerin kalbi doğru kelimeler yalan

Köpeklerin Kalbi’ Süleyman Unutmaz’ın yeni şiir kitabı. KTB yayınlarından çıktı. Şairin biyografisinin son cümlesi her şeyi çok net anlatıyor: “İstanbul’da yaşıyor ve ölüyor.” Bir şair günde kaç kez ölür? Bu sorunun cevabını ancak bu şiir kitabında bulabilirsiniz. Hani ne diyordu şairin biri: “Şairlerin hayat hikâyeleri yoktur, şiirleri vardır!” Tam da bu. 

Beş bölümden oluşuyor kitap. Şairin beş parçaya ayrılmış kalbi gibi. ‘Allah’ın En Güzel Yalnızlığıydım’ la başlıyor şiir sağanağı. Bakalım edebiyattaki ‘irtifa kaybı’ dedikleri şey şiire de yansımış mı diye ilk önce bu şiiri okuyorum, ‘İrtifa Kaybı’nı. Şu dizelere dikkat:

“Silgi lekesi kalmış sapsarı defterlerden

Dalgınlığa düşüyor vitrindeki her manken

Genişleyen camekân sığmıyor yeryüzüne

Kanamalı bir cümle iyileşmek isterken

Her hatıra nankördür-unutmak gibisi yok.”

Son dizeyi üç kez okudum ve kendi kendime sordum: “Bu dizeyi Süleyman Unutmaz mı söylüyor?”

Cevabı kendinden menkul bir soruydu benimki, takılma ey okur!

Süleyman’ın şiirinde ‘irtifa’ var ‘kaybı’ yok!

Kitapta hangi şiirleri daha çok sevdin diye soracak olursanız, hemen cevaplayayım, hepsini ve de en çok da ‘Dünyanın Sonundaki Şiir’i. Ezberimde kaldığı kadarıyla aktarayım: “Kelimeler yalan.”

hüseyin akın

milli gazete

13.11.2018