Bay Pessoa yanlış kitabın önünde durmuştu arabasıyla, Huzursuzluğun Kitabı bir blok alttaydı ve çoğunu tanımadığı kitapbinalara bakarken Lizbon' a Gece Treni gözüne takıldı. Sadece Lizbon kelimesi ona tanıdık gelmesine rağmen duyduğu yabancılığı azaltmaya yetti bu... Bununla ülkesine (kitabına) gidebilirdi ve içeri girmeye karar verdi. Arabasından inip ağır adamlarla Lizbon'a Gece Treni'ne doğru yürümeye başladı.
Kitabın kapısının tam önünde durmalıydı çünkü yanlış sayfadan içeri girerse başını bilmediği bir kitapta kaybolma tehlikesi vardı. Merakla kitabın kapağına dokunduğu sırada sayfaların içinden gelen sesler onu ürküttü. Kapıyı açmadan evvel içeriye seslenmeye karar verdi. Kitabın Portekizce olmasını umuyordu.
-Posso entrar?
Cevap gelmedi. Bir kaç kez daha kitaba doğru bağırdı ama yine cevap alamadı. Anlaşılan kitaptaki herkes kendi işiyle meşguldü .Yazarın ismi Fransızca olduğuna göre bu kez Fransızca seslendi:
-Puis-je entrer?
Yine cevap alamadı. Demek ki yazarı kitabının içinde değildi. Bunu doğal karşıladı Pessoa, ne de olsa yazar kitabının bir karakteri değildi. Ama öyle olmalı değil miydi?Buna bir cevap aramadı, soru sayfalarca uzar giderdi çünkü tüm cevapsızlığıyla... Henüz beni farketmemisti Pessoa ve sağına dönüp göz göze gelmemizi merakla bekliyordum. Nihayet sağına döndü ve beni gördü. Korkuyla geriledi. Şapkasını çıkarıp alnındaki terleri sildi,gözlüğünü düzeltti ve:
-Voje poderia ma ajudar,senhor? dedi.
Duymak için iyice yaklaştım yüzüne ve:
- Repita o grao por lut.
Diye yanıtladım onu.
Bunu duyunca yüzü aydınlandı ve sorusunu yineledi:
-Voje poderia ma ajudar,senhor?
-Claro, que posso ajuda,senhor?
-Eu deveria ir ao livro,senhor.
Kitabına gitmek istiyordu. Avucumu uzattım ve buyrun dedim. Avucuma gülümseyerek oturdu ve onu alıp bir alt raftaki Huzursuzluğun Kitabı'nın kapısına bıraktım. Dönüp gülümseyerek :
-Muito obrigado,senhor!
Dedi ve usulca kitabının,kendisinin,hayatının, mezarının sayfaları arasinda gözden kayboldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder