KÜRT

                                             

                                                                             “ancak bir benzerim öldürebilir beni”

                                                       

                                                                                                                                               Mandelstam

Ben henüz ölmemiştim ellerimde salıncak

Dağların Kürtçesinde mosmordu intiharlar

Bir ova bir rüzgârı sorgulardı çırçıplak

Kadının doğurduğu erkeğin acıktığı tanrımın kem şehveti

Panzehir müsveddesi uzak köy düğünleri

Uzak kış uzak insan uzak ekmek uzak tan

Hem sana delirirken bulurdum esenlikti

Hem belimde kaynayan oğul suyum kör tüccar

Boşa yağan karların hatırasına kanıp

Ben orda çok buz tuttum çok çocuğun ağzında

Elleri pütürleşmiş mavi Kürt çocukları

Dünya bir soba kadar dünya yarım tebessüm

Dünya buradan çok uzak bir yılanın karnında

Kışa bakan koridor 11 metre yalnızlık

Ağaçlar uyanırken odama saldırırken

Dünya çay bardağında birkaç serseri şeker

Delirmek için yaşa yürümek için yaşa

Soluk soluğa kaçıp bir parsın hayalinden

Kendine şehirler kur yıkılsın diye yaşa

Zulmet unutmak kadar rehin alsın zamanı

Zulmet ki karşısında biçare ordularım

Yerden göğe hakikat çehresi paramparça

En güzel yalanların ebedi akisleri

Seni de feda etsin cehennem ahlakına

Seni de nankör toprak fışkırtsın arşa değin

Sen o yitik havari terk edilmiş mustarip

Kelimesiz bir yağmur sana doğru yanarken

Bağrında tırmık olmuş bu gitmek günlerinde

Ömrüne çizgi çeksin kalbine atılan taş

Gözümdeki seğirme silinsin deyip yaşa

Kürt sen beni ağlarsın birkaç parmak ötemde

Biz seninle bir dağı omuzlardık durmadan

Yakardı dilimizi yakardı eski güneş

Senin silahın vardı beni benimle vuran

Ben nerede vuruldum söyle neresi vatan

Doğulu bir gölgeye senle ben muhacirdik

Mis gibi ölüyorum seni uzak sevdikçe

Yumruğum sıkabilsem sana bağıracaktım

Kürt öyle yalnızım ki bıçak beni bulamaz

Belki hatırlar mısın biz Türkçe sevişmiştik

Dilimin tam altında senindi inleyen dil

Kablolar Amerika iletim raporları

Dudağa birazcık kin göğsünde bölünmez çay

Avuçların kanarken ezan sesleri gibi

Gökyüzümün üstünde oldu kurt bakışların

Kürt senden bir kız sevdim gözleri Ortadoğu

Kürt gözleri kocaman bir mezara taht kurmuş

İkimiz arasında sayrılı bir peygamber

Muazzamdı boşluktu bin uzay dinindendi

Sesinde sanki sesim görsen sarsılamazdın

Sen fırtınalı bahar sen kalpte sımsıcak kış

Sen o mayıs gününde çiçeğe bakan yağmur

Sen büyük kelimelerde yitirilen hatıra

Sen ilk aşka çıkaran öldüğüm tüm yolları

Yaralı gözlerinde kendimi vurduğum aşk

Kalbimden kopan kalbin nasıl ateş parçası

Kürt beni şefkatinle beni ekmeğinle böl

Beni gönlümden öte ruhumdan öteye böl

Bitmeyen bir ırmağın başını tutmak gibi

Kürt aynen Allah gibi aradıkça kaybolan

Her duada dirilen o sonsuz edebiyat

Kürt beni onunla ayır beni kendinle ayır

Sen yaban bir ülke ol ve hiç kavuşmayalım

Kader deyip susunca ayrılık öyle güzel

Kürt say ki hiç yaşanmamış bir ömrün uykusuyum

Sevgilimdi sendendi batsın bütün coğrafya

Batsın cennette ağaç tırnak etime batsın

Kürt senin zindanların benim kabeme baksın

Kalem kalem diktiğim beyhude sancaklarım

Kendime sarıldığım gece yolculuklarım

Beni sana çağıran doğmamış çocuklarım

Tam burada geçerken aşk uyluk kemiğime

Seni bana bağlayan zehir karanlıklarım

Şimdi ben Türkiye’ysem Türkiye Kürtlerindir

Şimdi Allah kahretsin ölüm gittim kendime

Tam da şimdi tabutum senin Kürt ellerinde

Senin Kürt dizelerin ipe çekecek bizi

Boynumuzdan vuracak dinlediğin şarkılar

Her aşkın nihayeti sevgili şizofreni

Odamı küçültecek alıp verdiğin nefes

Bende migrene sebep seni Türkçe hissetmek

Beni kanırtan öfke senin acı suların

Senin bakire sesin toprağı kırdıracak

Senin sabahlarında büyüyecek giyotin

Sevgiline sokulup dudak söyleyeceksin

Ben her dilde kanarım sessizliğin dili yok

Öldürdüğün bulutlar bana çamur yağacak

Bak hayatım kayıyor hayatım ellerinden

Benim de hayvanlarım doğacak sensizlikten

Ve tanrı bizi sende yapayalnız bıraktı

Bütün sevmelerimden üşüyen kalp bıraktı

Yedi deniz yedi gök yedi cennet yedi gün

Yağmur olmuş yağıyor tüm şair ölümleri

Şimdi ben bu şiiri evet ben bu şiiri

Etimle tırnağımla kanımla bu şiiri

Dişlerimi sıkarak ezerek dudağımı

Ateş hattına sürdüğüm bu silahsız şiiri

Kinimle nefretimle öfkemle bu şiiri

Yazarak öleceğim yazarken öleceğim

Bu tesellisiz gece bu ceset dolu siper

Bu yıkılmış ömür bu yokluk ayetleri

Ne avucumda terleyen o uzun parmakların

Ne sana doğru akan o karanlık şehvetim

Ne bulutlar ortasında uçuşan dualarım

Ne o taşra oteli ne tende ağrıyan deniz

Ne de damarlarımda akıp duran kızlığın

Yıllarından kuyusundan bana su vermeyecek

Benim yorgun ellerim bu şiirle dolacak

Kelimeler alacak benden son nefesimi

Vahiy gibi inerken tüm ölüm melekleri

Kaybolan şiir gibi bakacağım kendime

Beni neyin öldürdüğünü bulacağım elbette

Kürt bu bir aşk şiiri yanlış anlaşılmasın

Şiirim şiirine âşıktı hatırlarsın

Kürt şiir ister misin içer misin okusak

Kâğıttan ateş yapsak ister misin tutuşmak

mart, nisan, mayıs 2014

kitap-lık, kasım 2014

Fena, shf: 82