KAV

Bütün yazdıklarım sonsuzluğu içerir

Ölümün tırnak içine aldığı sonsuzluğu mu?

Burada uzun bir kış gecesini yitirmemeye çalışıyoruz

Leonard Cohen’le açılıyoruz beyazın merhametine

Yalnızlık kokularına onulmaz aşk odalarına

Kendimi kapattığım bir yazıdan yalımlar yükselsin istiyoruz

Bütün yazdıklarım şimdi yanı başımda

Başka bir dile yüklüyoruz onları

Hiç unutmam diye başlayan sözlerim yok

Olsaydı kabaran kalp ağrılarına eklerdim onları da

Yaşamak cehennem gibiydi dediğimi hatırlamam

Perdelere sığınan akşamları hayali bozkır resimlerini

Çatlayan karanlığını içimin

Yaşamadım

Coğrafyası kayıp bir gövdeydi de aşk

Ben ondan yalnız kaldım

Sonsuzluğu ağzımdan köpürerek taşıran var olma telaşı bu

Yazgıyı doğrulamaya doğru ölen ruhun dili

Dünya durmadan küçülüyor

Dünya durmadan küçülüyor

Keman sesleri dışında durmadan küçülüyor dünya

Sustuğum yerde daha da yalnızım                                                                                                           
Sonraki hayatın için bir taslak hayal ettim, eşyalarla doldurdum odanı

kalbini kendine bütünledim

Hiçbir hayatım yok diyorum ona

Hiç olmadı

Kendimin sıfır noktasıyım ben