2,5 yıldır şiir yazmadım.

 

quentin maximoviç tarantino'ya saygı

 

MEVSİMİN İLK KARI

..........

Ayrıntıların açık ettiği bütünlük bize ayrıntılara sıkışıp bakar. Sanırım kusursuz bir insan, bir hal, bir hayat, bir kader, bir his, bir fikir arıyoruz farkında olmadan. Bulamayacağımızı bilmek ya da çok azını o da kitaplarda veya içimizde yaşattığımız bir özde bulur gibi olmak; Allah’ın kâinatı var ederken taşıdığı niyetin çok uzağında kalışımız ve insani zaaflar ve yanlışlardan kurulu bir dünyanın kısırlaştırıcı mantığına hapsoluşumuz… Kestirmeden söylersek bu komedi, bu trajedi… Ve de hala bunun uzağında kalpler ve kafalar kurup bunları göremeyen insanların ham hali. Önünde sonunda tüm bunlara yenileceğimizi, belki nazari planda çoktan yenildiğimizi kavramak… Kendi hayatımızla da alay eden o üst bakış. Derdimiz budur. Avuntular lazım bize…

Kendinle kavgan ve sulhun yoksa Gogol’ün bir hikâyesini bitirişi gibi her şey:

“ Bu dünya çok sıkıcı beyler!”

enemy of the state

                                       

- Binayı uçurdum. - Neden? - Çünkü telefon ettin! Devlet Düşmanı Yönetmen: Tony Scott

1998

PAMUK TARLALARI

                                 

........

Yolun sağında ve karşısında uzayıp duran pamuk tarlalarını hatırlıyorum. Pamuk tarlalarından zamanı toplayan güneşi, çocukluğun berrak gökyüzünü, babamın güzel yüzünü, yoldan seyrek de olsa geçip duran arabaları, traktörleri, testiden toprağa sızan suları…

şarkıdaki güneş

 

DAHİ ANLAMINDAKİ DE AYRI YAZILIR

 

.............

Senin tırnaklarını boyadığın geceler
Tırnaklarını boyadığın ve beni anladığın geceler
Tırnaklarını ve beni anladığın geceler
Senin tırnaklarını boyadığın beni geceler
Şair ne güzel söylemiş

Kapım bir tilkinin vaktidir
Tüccarların beni uyutmadığı