8 Nisan 2018 Pazar

ayşe sana




Saklıyor içinde yüzen hayâli
Ne zaman gözlerin yaşlansa, Ayşe!
Diyemem boynuna olsun vebali
Sevdiğin o güzel çobansa, Ayşe!

Gönlünü yorarak bütün bütüne
Benzedin sararmış yaban gülüne.
Güvenme sana andiçtiği güne,
Ya bütün sözleri yalansa, Ayşe?

Canına karışmak istiyor canı
Kim görse bu güneş başlı çobanı.
Günyüzlü Zeyneb'in çekildi kanı,
Göz yaşı döküyor Kezban'sa, Ayşe.

Çobanın bir kızıl yele saçları,
Ateştir, alınmaz ele saçları,
Ah hele saçları, hele saçları...
Yakar parmağına dolansa, Ayşe!

Ayşe, kaç çobandan, tehlikelidir,
Kendini ateşe atan delidir.
Kuşlara emniyet etmemelidir.
Buluştuğunuz yer ormansa, Ayşe!

O ne, birdenbire karşımda soldun,
Bir anda boşaldın, bir anda doldun?
Yoksa, dün çocukken, ana mı oldun
Yanarım kederin bundansa, Ayşe!



Faruk Nafiz Çamlıbel

2 yorum:

  1. Çobanı hiç sevmedi, sevmeyecek, sevemez;çünkü neden olduğunu bilemediği, anlamaya çalıştığı, aralarında çok eskiye dayanan tam anlam veremediği bir şey var olan hep ilgisiz görünen, bir ara sanki ama devamı gelmeyen, gözünden gönlünden düştüğü bir başkasını sevdi hep...

    YanıtlaSil