sessiz

herşey eninde sonunda sessizdir

bir günün kırılganlığından

kalan ve tekrar tekrar kırılan

müteellim bir insan sesinin başlattığı

ağlamanın kırı

sessizdir

dalda

yalnız ve dağılmış bir elma

yalnız ve yapraklar örtmüyor onu

gelen akşama

geçen akşamın içlenmeleri dadanmış

bu kahır sessizdir

içinin çıngarlarından yonttuğun

asi bir atbaşı gibi rüyalarının ucunda

umudun

sessizdir

filistinde akşamüstleri

sessizlik bir file somun gibi

İlhami Çiçek