18 Şubat 2011 Cuma

"şakakları dövülmüş bir demir gibi"



   


   “ Ne güvercin umurumda artık
      Ne kışkırtır beni şahin
      Türkülerim geçimsiz
      Ve zorba beylerimle geldim
      Şakakları dövülmüş bir demir gibi
      Ağır ağır kızararak açılıyorken gün
      İndim zeytin ağaçlarına kayısı bahçelerinden
-         Getirdiğim bir armağan yok
      Ve istirahat verdim mangama ebediyen
      Elimde karanlık uykularımdan kırpılan bir bilet
      04.30- 6.30 hayaletler dünyasından
     Geçtim taretleri pançoları ve aşklarıyla sürgün
     O meçhul taburları terk ederek
     Yıldızlardan biçili hantal
     Bana keten kumaşlardan işlerdi zehir
     İşte geldim karnımın bir acıya bitiştiği yerden
     Karnımın aşağısından başlıyor şehir”

                                                  MONARŞİ/ HAKAN ŞARKDEMİR

  

2 yorum:

  1. orda, bir kış uykusunda geçen yalnızlığında, bitmeyen tek şeyin bitmek üzere olduğu anlarda, eylülün doruğunda, gözlerini kapatışının mayısında yani, yine özleyeceksin soğuk çatıları, martılarının çocuklara yaptıklarını unutamayacaksın, koparsan kopmayacak çiçekler, bir daha denizi görmeyecek çünkü pencerelerin, sahi sen hiç yalnız kaldın mı?

    YanıtlaSil